مقایسه تاثیر ویبریشن و امواج ماوراء صوت توأم با تمرینات کششی بر بهبود عملکرد ورزشکاران دارای نقاط ماشه ای عضلات پشت گردن

زمینه و هدف: درمان های فیزیکی و تمرینات مختلف جهت درمان نقاط ماشه ای توصیه شده اند ولی مطالعه در زمینه تاثیر ویبریشن در نقاط ماشه ای عضلات پشت گردن و همچنین مقایسه آن با تمرینات کششی و اولتراسوند با در نظر گرفتن غیر تهاجمی بودن آن ها اندک است، لذا این مطالعه با هدف مقایسه اثرات درمانی ویبریشن و اولتراسوند توأم با تمرین کششی بر نقاط ماشه ای عضلات پشت گردن ورزشکاران انجام شد. روش بررسی:‌ در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 30 ورزشکار با نقاط ماشه ای عضلات پشت گردن از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و بصورت تصادفی در دو گروه ویبریشن (15نفر) و اولتراسوند توأم با تمرین کششی (15 نفر) قرار گرفتند. میزان ناتوانی گردن، درد گردن، درد و ناتوانی شانه قبل و بعد از درمان اندازه گیری شد. برنامه درمان برای هر دو گروه شامل 10 جلسه هفته ای 3 جلسه و هر جلسه حدود 30 دقیقه بود. داده ها با استفاده از آزمون های t‏ مستقل، من ویتنی، t زوجی، ویلکاکسون و آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: شاخص ناتوانی گردن در گروه ویبریشن از 35/5±33/25 به1/4±93/13 و در گروه اولتراسوند با تمرین از 63/4±20/25 به 36/4±80/13 کاهش یافت (001/0>P). شاخص درد گردن در گروه ویبریشن از 91/3±15 به 70/3±47/6 و در گروه اولتراسوند با تمرین از 56/4±47/13 به 19/4±53/5 کاهش یافت (001/0>P). شاخص درد و ناتوانی شانه در گروه ویبریشن از 53/30±08/69 به 36/22±83/24 و در گروه اولتراسوند با تمرین از 61/23±69/64 به 42/11±27/17 کاهش یافت (001/0>P). اختلافی بین دو گروه از نظر بهبود عملکرد و کاهش میانگین درد و ناتوانی گردن و شانه وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج تحقیق ما نشان داد که تاثیر ویبریشن و اولتراسوند توام با تمرین کششی بر بهبود عملکرد در ورزشکاران دارای نقاط ماشه ای در عضلات پشت گردن برابر و یکسان است.